' İtiraf '

Ruhum bedenimi terk ediyor....  Kuş sesleri geliyor uzakta bir yerlerden... Düşündüklerimi, kalbimden dışarıya kanatlandırıyorum. Onları kuşlar gibi özgür bırakıyorum...
Seni seviyorum...

' Kimse Bilmez '

Gece yarısını çoktan geçer uyumazsın karanlığa saklanırsın sen.

Yalnızlığı hep seversin.
Çünkü kalabalık insanı üzer, parçalar, dağıtır. Sonra da bırakır seni yolun ortasında. Acı çektirir hıçkıra hıçkıra ağlatır, duygularınla oynar...
Yüreğin kanar acını içinde yaşarsın. Kimse görmesin bu benim acım dersin.
Sen hep güçlüsündür.
Aynı zamanda mantıklısındır. Ne zaman duygularını terk edip mantığına sığınsan. 
Hep zirvelere çıkarsın.
Duygularınla da yerin dibine...

' Saatin sesleri '

Kimse yok artık.  Zor olanı başardım sanırım. İnsanlardan uzaklaştım. Kabuğuma çekildim ve sadece seyrediyorum. Derin sessizlik... Denizin dalgası....
Sesleri, içimdeki küçük küçük çığlıklar gibi... Zaman hızla ilerliyorlar ve bir o kadarda yavaş sanki... Saatin tik tak vuruşları; geçecek, geçecek kanayan yaran geçecek, geçecek ve zamanla izi bile kalmayacak, kalmayacak ...

' Anlamsızlaşıyor her şey '

Bazen yapman gereken hiç bir şey kalmıyor. Her şey saçma geliyor. Onun seni sevdiğini söylemesine rağmen, senin de onu sevmene rağmen birlikte olamamanız... 
Belki zamana bırakılmalı her şeyi. Bunu kaç kere yaptım bilmiyorum. Ama yine de üzülüyorum, acımı dindiremeyecek biliyorum iyi düşünsem de. 

Çünkü eskiden bana kullandığı kelimeleri şimdi başkasına söylemesi, ona sarılması, onun yanında olması... Bütün bunlara rağmen yine onu sevmem...