' Güneş ve su '

Her gün yeni bir başlangıç hayata. Geçmişe bakmamalı hiç bir zaman. Kötü şeyler sadece tecrübe olmalı dert olup beyinde büyümemeli. Sadece mutluluk büyümeli insanın içinde.
Güneşi düşün, suyu verirsin bir çiçeğe ama güneşini vermezsen o sıcaklığı almazsa o çiçek çürümez mi? Aynı şekilde susuz kalırsa kurumaz mı?
Hayat gerçekten çok kısa. Doğru ve dolu yaşamalı her zaman insan..  :)

' İçinde bir şeyler '

Uzun zaman oldu yine. Biriktirdim yine içimde kelimelerimi. Rahatlamalıyım şimdi. Nereden başlasam bilmiyorum. Hayat o kadar dolu aynı zamanda o kadar boş ki. Her iki taraftan da bakarak görebiliyorsun hayatı. Her gün bir şeyler katıyor sana, her nefes alıp soluşun. Biraz daha geçiyor zaman biraz daha öğreniyorsun bir şeyleri.Ve birikiyor bir şeyler. Her şey ifade edilemiyor, kalıyor yine içinde bir şeyler...

' Dibe vurmak '

O kadar sonsuz boşluk içinde yüzdüm ki, artık bırakmak istiyorum kendimi hiç kimsenin bulamayacağı kadar derinliklere. Yavaş yavaş batsın bedenim ve tam dibe vurunca ayaklarım orada unutayım kendimi. Kaybolayım...
Her şeyden uzakta, şehrin gürültüsünden, insanların boş cümlelerinde,saçma davranışlarından çok uzaklara...Düşüncelerimi her şeyimi bırakarak.
 Huzur istiyorum, mutlu olmak istiyorum...

' Son '

Bugün...

Yine bir sona geldiğimi anladım.Sonlar hep böyle hüzünlü mü olurmuş?? Hüzün kokan gülüşleri vardı herkesin.Son şakalaşmalar, son gülüşler, son öpüp sarılmalar dostlara doya doya...Bugün üniversitenin son günüydü.Nasıl da zaman çabucak geçermiş öyle...

Düşünüyorum şöyle uzaklara dalıyorum. O kadar şeyler yaşamışım, yaşamışız ki...Her düştüğümde bir dostum kaldırmış beni ya da ben kalkıp güçlü olmuşum.Bakmışım delice hayata ölmedim dercesine.

Her göz yaşlarıma inat başarmışım. Küçük yaşta öğrenmişim sevdiklerimin yokluğunda yaşamayı. Büyürken acılarım dertlerim büyürken...Ama ben her zaman ' hayır ! başaracağım' demişim. Gönülden inanmışım, çabalamışım hep... Bugün her şey hüzün kokuyordu.

Yolların dili yoktu. Biliyorum yollar, dostlar hatta o oturduğum bahçedeki bank  bile
özleyecekti beni. :)) Gökyüzü bile dolu doluydu.Ağlamamak için tutuyordu kendini.

HER ŞEYİ ÖZLEYECEĞİMİ BİLİYORUM...
HOŞÇA KAL İ.Ü VE HOŞ GELDİN HAYAT OKULU...

' Yükseklik '

İnsanları tanıdıkça nefret ediyorum. Her şey de karşılık beklentisi ve devamlı hep bencillik yapıyorlar. Büyük sevgiyi gören korkup kaçıyor. Zor zamanlarında, kötü zamanlarında olduğunuz bir insan neden iyi anlarında sizi istemez ki? Bu sorunun cevabı zamanla öğreneceğim belki.
Ama ben hep derim Allah çok büyüktür o kadar  büyüktür ki bir gün senle beni öyle bir zaman da karşılaştırır ki ve bu sefer ben sana yukarıdan bakarım eski sevgili...

' Küçük bir çocuğu sevindirin '

Her şeyin bir sonu var. Hayatın felsefesi bu değil midir aslında? Nasıl doğuyorsak, zamanı gelince bir gün ölüyoruz... İnsanın sevdiklerini kaybetmesi çok ağır bir yük... Duygulara yüklenen ağır bir yük. Bu yükü küçükken en yakın ve çok sevdiğim insanları kaybederek yaşadım...
Bu yüzden sevdiklerimin benim için bu yükü yaşamalarını istemem.

Bir gün gözlerimi kapatırsam hayata, kimse üzülmesin...

Hayata nasıl doğuyorsak bir gün de öleceğiz. Allah ne zaman isterse.

Beni her özlediğinizde küçük bir çocuğu sevin, sevindirin. Olur mu? :)