' Son Bahar '

En mutlu olduğum, ben olduğum mevsim... Yürürken sokaklarda herkes çekilmiştir yolumdan. Kimsecikler yoktur. Ben ve dökülmüş yapraklarıyla toprak kokan sokaklardır, olan.. 

Sanki bana aitmiş gibi.. 🍂

' Kelimeler benim kanatlarım '

Bana artık yazılar yazmamamı, mutlu olmamı söyledi.. 

Mutlu olmak ve yazılar yazmamak... Ne kadar anlamsız cümle bu şimdi. 

Ben  mutsuzluğumu da yazsam, mutlu oluyor, hafifliyorum. 

Kelimelerim benim kanatlarım.

Küçük dünyamda o kanatlarımla uçuyorum ben... Özgür oluyorum... 

Sonra o gök yüzümde bütün hislerimin renklerini birleştirip, resimler çiziyorum... 

Sadece bakarsan kelimelerime anlamsızlığı ama hissederek bakarsan, uzun uzun bir ruhun seni farklı yere götürdüğünü görürsün... 

' Sadece özlersin '

Özlemek bazen cesaretsizliktir. Gidememekdir sana geri gelemeyenlere..

Zaman geçer alışkanlığa dönüşür bu duygu. İz gibi.

Hep anı olmuş hatıraların sende bıraktığı bir parça gibi. Ve bir gün çan sesleri çalar. Bitmiştir hikayen. İzlerin sende bıraktığı mutsuz bir sondasındır. 

Ve o an gökyüzü sana hiç olmadığı kadar yakın olur.. Tek istediğin sana gelemeyen özlediklerinin yanında olmak ve tutunmaktır...