' Yorgun kelimeler '

O kadar yorgunum ki anlatmaya. Kelimelerimin hali yok kalemimden dökülmeye.

 Huzur istiyorum.

 Mutluluğu alışkanlık edinmek istiyorum.

 Alışayım. En kötü halimde bile bir yolunu bulayım mutluluğa varmak için...

 Bir tutam da sevgi istiyorum.

' Kendini hafifletmek '

Gözlerim doluyor beni anlatan hüzünlü şarkılarda ve o an derin nefes alıp kendimi toparlıyorum . Tekrar işime veriyorum kendimi. Ne kadar zordur bilemezsiniz. Sizi anlayacak yanınızda olacak bir dostunuz olmayıp da anlatamamak . İşte tek dostum burası. İçimi döküp gidiyorum. Hafifliyorum yazınca. Güçlü bir insanım sanırım. Neler yaşadıysam hep tek başına ayağa kalktım. Ve devam ettim yoluma. Hayat sana bir gün öğretiyor zor da olsa yoluna devam etmeyi...

' Zor olan '

Eskiden ben hep mutlu olmak için bir şeyler bulurken, çevremde mutsuz insanlar vardı. Tek mutsuz eden şey beni onları öyle görmekti. Ama şimdi... Çevremde bir sürü mutlu olan insanlar ve ben ne yaparsam yapayım çıkaramıyorum kendimi bu bataklıktan... Onun beni sevmediğini, önemsemediğini bile bile devam ediyorum onu sevmeye. Bu kadar aciz ve zavallıyım. Ama biliyorum ki kimi sevdiysem hep böyle oldu ve sanırım böyle olacak. Bu konuda artık hayaller kuramam. Çünkü inancım yok. Bazıların hikayesi güzel olacaktır. Ama benim... Sanırım sevmeyi bilmiyorum.

Ya hayatlardan gidiyorum ya da onlar gidiyor. Biri mutlaka gidiyor.

 Keşke demek istemem fakat çok sevdiğim bir insanın beni çok sevmesini hiç bırakmamasını isterdim. Bu yürek hep zorları seviyor. Zor insan olup, zor insanları seviyorum.
Elimde değil çok zor...