' Yaş 19 '

İki gün kalmış 19 yaşıma. Sevdiğimle geçirmek, kutlamak isterdim bugünü. Ona kocaman sarılsam mutlu olsaydım...
Şuan hissettiğim tek şey korku... Çünkü biz büyüdükçe her şey büyüyor. Hayat daha çok acıtıyor canımı. Duygularımla oynuyor, çok yoruyor ama gerçek aşkı vermiyor. İnsanlar acımıyorlar yanaklarımda yağan yağmurlara. Her yağmurum da kalbimde şimşekler çakıyor, ellerim ise üşüyor. Umutlarım, her yara aldığımda dalgalar gibi sürükleniyor uzaklara.

Sebep kalmıyor artık güvenmeye, sevmeye ve her pasta dileklerim olan mutluluğa...

' Yıldızlar gibi '

Hep hayalimizdeki yaşamak istediğimiz kişileri bir insanın üstünde hayal ederek seviyoruz. Bu bir arkadaş olsun ya da sevgili. Güvenmek istiyoruz ve güveniyoruz. O melek diyoruz ve ona melek gibiymiş gibi sevip öyle davranıyoruz.

Örneğin bir sahil kenarında oturduğumuzda karşıdaki ışıkların yıldızlar gibi görünmesi. Yaklaştıkça bir evin ışığı olduğunu anlıyoruz. İnsanlar da böyle...

' Babaannem '

Bazen hep gerçekleri görürsünüz. Acı verir o an her şey. Göz yaşlarınız koşar yüzünüzde. Durduramazsınız onları. Kaybetme düşüncesi yine yüreğinizi parçalar.
Dün bayramın 2ci günüydü.


Sevgili Babaannem...
Sadece dün anladım beni sevdiğini. Benim için bir sürü şey yapmıştın. Mor şal örmüşsün sevdiğim için.Çok beğendim. Sonra boynuma örgülü boğazlık takmayı seviyorum diye onlardan yapacağını söyledin ben yine mutlu oldum... Benim için biri bir şeyler çapalıyordu...
Ha bir de unutmadan, daha önemlisi benim için bir sürü havlu dokumuşsun ya babaanne, o an ne diyeceğimi bilemedim. En son söylediğin söz zaten kalbimi acıtmaya yetti.
'' Beğendin mi kızım? Öldüğüm zaman beni hatırlarsın. Şişşş sakın ağlama üzülürüm o zaman.
Çok dikkatli ol, doğru insanı bul tamam mı kızım?...''
Off babaannem keşke seni daha küçükken tanısaydım o şefkatini sevgini o zaman verseydin bana. Sana kızmıyorum, hatta seni seviyorum. Seni geç tanısam da. Şuan hastasın ama ben inanıyorum sen bu kanserini de yeneceksin. Bazen işte geç anlarız değer vermemiz gereken kişileri.

Ama sonun da anlarız ya önemli olan bu bence ...

' Anneanneciğim '

Bugün evde yalnızım ve bayramın ilk günü.

Aslında insan bazen yalnız kalıp düşünmeli. Bugün bende çocukluğumu düşündüm. Anneannem de kalırdım ve o kadar kalabalık ve bereketli geçerdi ki bayram. Sadece o bayram sabahına dönmek isterdim. Keşke yine elini öperek kutlasaydım bayramını...
Sende o bizim çok sevdiğimiz mevlana şekerlerini, akşam bana süpriz yapıp verseydin ve karşılıklı çayımızı içerek yeseydik anneanneciğim... :)