Bazen kendimi sessizliğin ve kimsesizliğin olduğu çukurlarına gömmek istiyorum.
O kadar derine inmeliyim ki sessizliğin sesi bile kaybolmalı hiçlikte.
Ya da koşmak...
Nereye, kime varacağını bilmeden sadece koşmak.
Nefesim kalbimi acıtana kadar durmadan...Rüzgarlara, uzak yollara meydan okur gibi.
Soğuğa karşı hissizlikle üşümemek ve durmak bilmemek.
Hırs mı bu yoksa bir kaçış mı?
