Bazen hep gerçekleri görürsünüz. Acı verir o an her şey. Göz yaşlarınız koşar yüzünüzde. Durduramazsınız onları. Kaybetme düşüncesi yine yüreğinizi parçalar.
Dün bayramın 2ci günüydü.
Sevgili Babaannem...
Sadece dün anladım beni sevdiğini. Benim için bir sürü şey yapmıştın. Mor şal örmüşsün sevdiğim için.Çok beğendim. Sonra boynuma örgülü boğazlık takmayı seviyorum diye onlardan yapacağını söyledin ben yine mutlu oldum... Benim için biri bir şeyler çapalıyordu...
Ha bir de unutmadan, daha önemlisi benim için bir sürü havlu dokumuşsun ya babaanne, o an ne diyeceğimi bilemedim. En son söylediğin söz zaten kalbimi acıtmaya yetti.
'' Beğendin mi kızım? Öldüğüm zaman beni hatırlarsın. Şişşş sakın ağlama üzülürüm o zaman.
Çok dikkatli ol, doğru insanı bul tamam mı kızım?...''
Off babaannem keşke seni daha küçükken tanısaydım o şefkatini sevgini o zaman verseydin bana. Sana kızmıyorum, hatta seni seviyorum. Seni geç tanısam da. Şuan hastasın ama ben inanıyorum sen bu kanserini de yeneceksin. Bazen işte geç anlarız değer vermemiz gereken kişileri.
Ama sonun da anlarız ya önemli olan bu bence ...