Bana huzuru anlat dedi.
Bende seni anlattım ona...
'' Bana bakınca o sanki gökyüzüne veya denize bakar gibi hissediyorum... O konuşunca gülümsüyorum, dinliyorum sadece... O an hiç bir şey önemli değil, ondan başka.
Aslında o hep önemli ama o an işte farklı bir şey. Nasıl anlatsam bilmiyorum... Bana yaşattığı duyguyu çok seviyorum...
Bana dokunduğunda, kalbimin göğsüme değişlerini hissediyorum. O da bu sesi duyacak da unutacağım bende diye korkuyorum... Gözlerimi kaçırıyorum gözlerimin içine baktığında.
Giderken onu öptüğümde sımsıkı sarılıp kokusunu içime çekiyorum. O an hiç yetmiyor...
Hem de hiç...
Ellerini tutsam o güveni hissediyorum. Sanki tüm dünya yıkılsa o hep yanımda olacak, kalacakmış gibi... Bazen geceleri huzursuzluk kaplasa içimi yanımda olduğunu hayal ediyorum...
Bana sarılmış, 'korkma yavrum, ben yanındayım' deyişini hatırlıyorum...