Bazı insanlar bu hayatta çok fakirler benim gibi. Bu fakirlik parasal değil, tamamen duygusal yönden. Mesela sevgide fakiriz. Kimse birbirini gerçek, fütursuzca sevmiyor. Ben de artık sevmek istemiyorum. Karşılığımı alamamaktan gerçekten yoruldum çünkü. Ne zaman çok değer versem değersizleşiyorum.
Kendimden verdiğim her bir değer, kendimden kaybettiğim bir değer.
Sanki matematik sorusu çözüyoruz.Huzurda da fakirim. İnsan evinde huzur bulur oysa ben bunalımdan başka bir şey bulamıyorum.Çünkü ailemin tartışmalarından, annemin bütün stresini bana söylenerek çıkarmasından gerçekten bunaldım.
Ben zoru severim tamam ama bu kadar da zor olmamalısın HUZUR.