' Ve kadın, bir kahve yaptı kendine bir de müzik açtı...Dinledi kendi hikayesini bir başkasından...Sonra da kalemini aldı ve yazmaya başladı... '

Seni Sevmek... Nasıl anlatılır bu bilmiyorum... Çok başka bir şey...

 Gökyüzünün sadece kuşların sahip olması gibi ya da denizin sadece içindeki balıkların olması gibi,

 kalbimin içinde yalnız senin olman... 

Baharda uçan kelebeklerin çiçeklere konması gibi güzel aklıma her gelişin... :)

 Güneşin her doğuşu ve her batışı kadar güzel gözlerimin gözlerine değişi...

Çok başka bir şey seni sevmek... Çok başka...

' Çizgiler '

Bakıyorum aynaya uzun uzun... İnce çizgiler oluşmuş yüzümde... Büyümüşüm zaman hızla geçerken...
21 olmuşum.Yüzümde beliren çizgiler, gözlerimdeki anlam büyümüşler hepsi... Kimisi mutluluktan olmuş, az gülmüşüm... Kimisi üzüntüden olmuş, çok kırılmış ve ağlamışım...

Gözlerimdeki hikayeyi dinlemek için ise sade bakmak  yetiyor. 

Gülse bile dolu gök bakıyor. Taze göz yaşı gibi... 

Gülse bile içindeki hüzün parlıyor. Dili yok ama anlamı çok gibi... Hayat gibi...

' Ağlayan gök - yüzüm '

Ve sessizce aktı, göz yaşı gök yüzümden...
Kalp sel oldu yaşlarla... Artık her yeni gün biraz daha acı, biraz daha sensizlik...

' Kırık Kalpli Kelimeler '

Kırılmış, kelimelerimin  kalbi... Eskisi gibi sana cümle olamıyorlar.
Silinip, silinip yazılıyorlar.
Yıpranıyorlar.
Aynı sana olan sevgime yaptığın gibi...

' Hüzünlü Şarkı '

Her şeyin uzaktan göründüğü kadar güzel olmasını isterdim.

Mesafeler yakınlaştıkça kusurları görmeye başlıyorsun.

Üzülüyorsun...

Onu yakından sevmeye başladığında, bu sefer aşkın yükü kalbini yoruyor... Yoruluyorsun nefes alırken...

Atıyorsun kendini bir sahil kenarına.

Uzaklara dalıyor gözlerin, martıların orkestrası ve içindeki acın bir hüzünlü şarkı gibi... 

Denizin dalgası siliyor esintisiyle göz yaşlarını...

' Tanrı' nın Hediyesi '

Klasik bir cümleyle başlayacağım, yazmaya. Hani derler ya '' Gerçek dostunu kötü günün de öğrenirsin... '' . Aynen öyleymiş. Bazen insan diyor ki kendine, neden böyle kötü gidiyor her şey? İşte bu soruda ki cevabı anladım.
Cevap şuydu; Her şey kötü gidiyor olabilir ama geç olmadan tanıman için gerçek dostunu. Ya da dostun olmadığını. Kimin için değerli, değersiz olduğunu. Bu kötü değil sadece Tanrı' nın sana hediyesi zor günlerin, güçlü ve farkında olman için...

' Bilinmeyen Mutluluk '

Mutluluk neydi? Umut muydu, yoksa sahip olamadığımız şeyi mutluluk sanmak mıydı?

Bugün anladım... 

Denize bakıyordu evi ve iki koltuk vardı. Karşılıklı oturduk. O anlattı ve ben dinledim. Gökyüzünün sonsuzluğu kadar yalnızdı... Çaresi olmayan bir yalnızlıktı. Varı yoğu vardı ama canından biri yoktu. Küçük bir kıza derdini anlatacak kadar dolmuştu... Bazen kaybettiklerini yanında gibi hissedip baktığında kimseyi bulamıyordu.

O anlatırken, dudaklarında göz yaşı, ve derin özlem dökülüyordu. Kelimelerin sıralanışı denizin manzarası beni düşündürüyordu... 

Benim hayalini kurduğum mutluluğum, denizi gören bir evim olmasıydı. Kimse olmasa da kahvemi yudumlarken uzakları seyretmekti. Oysa o bütün bunlara  sahipken mutsuzlukla boğuşuyordu yalnızlığı... Gerçekten istediğim bu muydu benim? Mutluluk bu değildi. Mutluluk çok sevdiğim insanların hayatta, yanımda oluşuydu.
Bazende birine yardım etmek, küçük bir çocuğu sevindirmekti.

' Sıcacık '

Giderken uzaklara yanımıza en sevdiğimiz şeyleri almışız. 

Birbirimizin yanında oluşu gibi... 

Bizi en çok ısıtacak şeyler, hırkalarımız, eldivenlerimiz, şapkalarımız ve sevgimiz... 

Ve uzaklara sürerken arabamızı sıcacık bir şarkı açmışız...Soğuklar, uzaklar bizi yüreğimizin özgür olduğu yere götürmüş...

 Sadece doğa ve biziz burada. Herkesten her şeyden bir o kadar uzakken birbirimize bir o kadar çok yakınız..

Bütün kalabalık seslerden uzakta... Yeniden doğmuşuz bu sonsuz güzelliğin içinde. 

Küçücük bir ev, sıcacık bir çorba olmuş bize yeten... 

' Bir an '

Planlar ne kadar yaparsan yap, ne kadar umutlu olursan ol geleceğe, hiç bir şey her şeyin iyi mükemmel olacağına garanti olmuyormuş... Her anın  geleceğinin değilde o dakikanın garantisiymiş.

Hayat buymuş beklemediğini yaşamakmış. Plansızca, garantisi olmadan anı sana yaşatırmış...

İncinsen de, düşsen de, bazen de yok olsan da kendini yeniden hayata doğurmakmış yaşamak...

Her şey bir an-mış...

' Kıvırcık '

Biliyorsun değil mi?
Böyle sessiz gecelerde, özlemi anlatan her şarkılarda seni özleyeceğimi...
Sana ne zaman kızmak istesem iyi günlerimiz geliyor aklıma... Senin hiç değişmediğin benim ise sevginden habersiz olduğum zamanlar... Her şey benim görmeyeceğim kadar berrak ve saf olduğu zamanlar..
Zaten ben sana hiç kızamazdım ki kıvırcık... Sadece kırılırdım. O da bir kaç dakika sonra geçerdi. Küçük bir çizik gibi. Ama bu son gidişin çok büyük yaraydı, geçmiyor...
Kış geliyor bir yandan  üşüyeceğim sensiz bir yandan da kalbimdeki boşluğunla hüzünleneceğim...

' Yanağından Kalbine Süzülürken '

Su gibi geçiyor her şey. Önemini yitirmeye başlıyor çoğu şey, sonra alışmaya başlıyorsun. Herşeye.. İnsanlara mutsuzluğa...

Koşuyor koşuyor koşuyor saatler koşuyor sayılar koşuyor hayatın durduramıyorsun.

Bir film hızlandırılmış gibi bir anda geçiyor gözlerinin önünden her şey. Sonra yavaşlıyor sadece sevdiğin en güzel şey geliyor gözlerine...

O geliyor...
Dokunuyor saçlarına gözlerine bakıyor öpüyor yanağından en masum en saf haliyle sevginin...
Gülümsüyorsun en acı keşkelerinle. Yavaş yavaş kapanıyor gözlerinin perdesi.
Oyun bitiyor. Son bir damla yanağından kalbine süzülürken...

' İnsan '

İnsanlar sevilmek istiyorlar. Fakat sevdiği insanlar tarafından sevilmek istiyorlar. Sevmediğiniz bir insan sizi sevse, sizin için her şey yapsa ne fayda gönül onu istemedikten sonra...

' Kırık '

Her sahte şey kadar...
Kalbim, en güzel yerinden kırılmış. Parçaları batıyor insan kalan her yanıma. Seviyorum insanları düşünmeden sonra  pişmanlık veriyor  bu duygu. İnsanlar hem sevilmeyi bekliyor.
Beklediği şey onlara gelince onlar gidiyor.

İnsanlar hep gidiyorlar zaten.

' Kalbim Küçük '

Ne olur söyleme böyle güzel şeyler.. 

Senin her kelimene inanıyorum ben. Çok safım elimde değil. Kalbim küçük ama içimdeki sevgin o kadar büyük ki... Elimde değil bana hissettirdiğin duygular. Her saat, her dakika daha çok artıyor sanki. Bir bitkiyi düşün küçük bir tohum sularsan ona iyi bakarsan büyür.

İşte öyle... Sende sana olan duygularımı büyütüyorsun. Her geçen gün büyüyorlar...Bir gün biterse her şey tek başına büyük kalbimle ölürüm. Köklerim kalbimdeki aşk. Beni var yapan sevgin. 

Senle bambaşka bu dünya. 

Büyüttüğün sevgiyle hayata oksijen veren ağaç. 

Kalbimde büyüttüğün aşk parçasıyla, hayata verdiğim mutluluk...

' Denizin sonsuzluğu kadar uzak '

Rüzgar okşuyordu saçlarımı, gözlerim dalarken uzaklara... Martılar fısıldıyordu kulağıma seni...
 Gözlerim dalarken denizin derinliğine kayboluyordu ruhum. Perde iniyordu gözlerime. Sonra sen ve ben... Biz ve güzel anılarımız... Bu denizin sonsuzluğu kadar uzak şimdi...
Bir kadehiz artık yokluğumuza...

İçelim o zaman içimizde kalan son aşk kırıntısına ..

' Sessiz bir gece '

Yokluğunun sesi bu sessizlik.Gece karanlık aynı içimdeki sana kararan, duygularım gibi. Ben artık sana güneş gibi doğmayacağım. Sen ise her an bana gündüz gibi aydınlık olamayacaksın. Biz, biz artık olamayacağız... Sonsuz bir boşluk girecek aramıza. Sonra zaman duvarlarını örmeye başlayacak. İnsanlar karışacak aramıza. Daha da uzaklaşacak mesafeler...
Mesafeler...
Bir bakacağız tesadüfen aynı bir mekanda. Büyümüşüz, büyümüşsün. Yüzün... Yüzünde çizgiler oluşmuş ve bakışlarında özlem, pişmanlık ve derin bir acı barındıran. Ellerimde başka biri, kalbim acıyor..
Sen; çok pişmanım bir tanem...
 Ben; seni çok özledim...
Ardından geçip giderken, ıssızlığınla yine başbaşa kalıcaksın... Herşey için çok geç olacak.

' Aldatılmak '

Dünya'nın en ağır sözü şuan buymuş gibi geliyor. Kimseye anlatmadım, anlatamadım, anlatmak istemedim. Bir insan birinin elini tutarken  başka birinin elini nasıl tutar bilemiyorum. Fakat yaşattığı duygu çok yüklü bir şey. Onun beni aldattığını görmeden dua edipte yatmıştım. Allah'ım sen bana insanların gerçek yüzünü göster, diye içimden dua etmek gelmişti. Ertesi gün ise tesadüfen.. O kadar çok üzgünüm ki. Kendime kızgınım aslında. Nasıl onu kalbimde bu kadar büyüttüm diye.Böyle seviyesiz bir insan ne sevilmeyi ne de onun için üzülmeyi hak eder.Susuyorum bu sefer. Çünkü kul susarsa Allah konuşurmuş..
Ben yine bir süre sonra güçlü olur, yoluma devam ederim.
Bülent Ortaçgil' in dediği gibi; her şey geçer hayat kalır.
Mühim olan işte kaldığın hayatta hala insan olmaktır. Birine bir şey yaparken vicdanını dinlemeli ve ne olursa olsun dürüst olmalı insan...

' Yorgun kelimeler '

O kadar yorgunum ki anlatmaya. Kelimelerimin hali yok kalemimden dökülmeye.

 Huzur istiyorum.

 Mutluluğu alışkanlık edinmek istiyorum.

 Alışayım. En kötü halimde bile bir yolunu bulayım mutluluğa varmak için...

 Bir tutam da sevgi istiyorum.

' Kendini hafifletmek '

Gözlerim doluyor beni anlatan hüzünlü şarkılarda ve o an derin nefes alıp kendimi toparlıyorum . Tekrar işime veriyorum kendimi. Ne kadar zordur bilemezsiniz. Sizi anlayacak yanınızda olacak bir dostunuz olmayıp da anlatamamak . İşte tek dostum burası. İçimi döküp gidiyorum. Hafifliyorum yazınca. Güçlü bir insanım sanırım. Neler yaşadıysam hep tek başına ayağa kalktım. Ve devam ettim yoluma. Hayat sana bir gün öğretiyor zor da olsa yoluna devam etmeyi...

' Zor olan '

Eskiden ben hep mutlu olmak için bir şeyler bulurken, çevremde mutsuz insanlar vardı. Tek mutsuz eden şey beni onları öyle görmekti. Ama şimdi... Çevremde bir sürü mutlu olan insanlar ve ben ne yaparsam yapayım çıkaramıyorum kendimi bu bataklıktan... Onun beni sevmediğini, önemsemediğini bile bile devam ediyorum onu sevmeye. Bu kadar aciz ve zavallıyım. Ama biliyorum ki kimi sevdiysem hep böyle oldu ve sanırım böyle olacak. Bu konuda artık hayaller kuramam. Çünkü inancım yok. Bazıların hikayesi güzel olacaktır. Ama benim... Sanırım sevmeyi bilmiyorum.

Ya hayatlardan gidiyorum ya da onlar gidiyor. Biri mutlaka gidiyor.

 Keşke demek istemem fakat çok sevdiğim bir insanın beni çok sevmesini hiç bırakmamasını isterdim. Bu yürek hep zorları seviyor. Zor insan olup, zor insanları seviyorum.
Elimde değil çok zor...

' Kalbin Yağmuru '

Tam böyle mutlu olacağım dersin. Adım atarsın sevgiye. Ama mutluluk kısa sürer sonra. Gidenin ardından, gözlerin yanaklarına göz yaşlarını döker, giden gelsin diye... Oysa bugüne kadar kimi getirmiş ki, kalbin yağmuru?  Hangi aşk sonsuza kadar kusursuz sürmüştür ki?

Hep özlenir.. Hep özlenir giden... 

Keşkeler denizinde çırpınırsın, ta ki yeni bir gemi gelip seni o sudan çıkartana kadar...                                                    

' Gereksiz suratlardan çok uzaklara '

Bazen uzak kumsallara kaçmak istiyorum. Kulağımdaki müzik denizin dalgası...
Tenime değen beni ürperten rüzgar...
Kalabalıklardan, gereksiz suratlardan çok uzak...
Kumların içindeki güzel taşları toplasam. Beğenmediklerimi bir dilekle denize fırlatsam.
Ne kadar uzağa giderse o kadar çabuk olsa dileğim...

' Kalbin bilmecesi '

Zaman geçtikçe anladım beni sevmediğini... Hiç sevmediğini...
Bir gün özleyeceksin bu saf temiz kalbimi.Sana masumiyetle inanışımı, sevdiğimi, öpüşümü, koklayaşımı, seni özlediğimi... Benden intikam aldın. Bunu herkes söyledi. Ben ise sana inandım ve devam ettim bu yolda. Zaman geçti tik tak tik tak seni sevmedi seni merak etmiyor tik tak çünkü seni hiç sevmedi tik tak...
 Anladım zaman... Yine sen çözdün kalbin bilmecesini... O beni hiç sevmedi ...

' Sevilmek istemek '

Küçükken annemi özlerdim. Sonra halam yerde otururken giderdim kucağına kafamı koyardım. Saçlarımı okşardı, okşardı... Sesizce ağlardım. Anlardı ama hiç bir şey demezdi . :) Sonra uyuya kalırdım. Uyanınca da geçerdi her şey. Şimdi keşke yine olsan halacım.Ama bu sefer sana anlatsam.Çünkü göz yaşlarım yetmeyecek anlatmaya... Seni çok özledim... Hayatım  hep yanlış kalplerin darbelerini almakla geçiyor. Başarılı olsam da okul ve iş hayatında hiç bir zaman istediğim bir şeyin başarısına ulaşamadım... İnsanların bana kötülük yapmaları için sadece saf ve iyi niyetim yetiyor.

' Kış '

Üşüyorum... Yine kalbimde sevgisizliğin soğukluğu...Mevsimlerden gönülde de kış...
Elden gelecek hiç bir şeyim yok, kabullenip yoluma devam etmekten başka...

' Sevmek '

 Küçücük kalbiyle çok büyük sevebilmek...Cesurca, savaşa meydan okur gibi...Özgürlüğü yaşar gibi ... Sevdiğinin bir göz yaşı için kendini feda edebilmektir... Hatalar da yapsa, hatalarıyla sevebilmektir... Vazgeçmemektir...

La Rochefoucaul'un dediği gibi '' insan sevdiği kadar affeder...''

Ona gözüyle değil, yüreğiyle bakabilmektir. Çünkü '' güzelliği on para etmez sende ki bu sevda olmazsa..'' Küçük bir çocuğu sever gibi sevebilmektir.

Bebeğin gibi korumaktır onu, kıyamamaktır... Zor zamanlarda seni istemese de  yanında olabilmektir.

Çünkü bilirsin ki en çok sana ihtiyacı vardır o zaman... Sana git dese bile,  '' hayır kalacağım.
 Çünkü birbirimize ihtiyacımız var..'' diyebilmektir...
Bazen sımsıkı sarılmaktır. Öyle sıcak içten sarılırsın ki acılarının yükünü alırsın. Sevmek yeri geldiğinde bir dilim ekmeği bile paylaşıp yetinmektir.Çünkü onun varlığı kalbinde öyle doludur ki , sana her şey onunla tam ve eksiksiz gelir.

Dünyada kim ne derse desin yalan o ne derse doğru olur senin için. Çünkü aşkın güneşidir, güven duygusu ve ona tüm benliğinle güvenebilmektir...

Onun için yıldızları yer yüzüne indirmektir bazen.. :) Her çılgınlığı yapacak kadar deli olmaktır.
Anı yaşamaktır!

 Bütün güzel şiirler, şarkılar hep ona yazılmış gibi dinleyip okumaktır. Adını duyduğunda veya fotoğrafına baktığında bile hissedebilmektir onu... Dudakların onun dudaklarına değdiğinde ayak parmak uçlarına kadar tüm hücrenle hissedip, her şeyi dudurmaktır. Dünyanı, insanları, her şeyi... Ve kalbin onunla tamken bütün erkeklere, hüzünlere kör olmaktır. Sevmek, sevginin gücüyle mutlu olmaktır... Sevmek onun yanında kendin olabilmektir.

Cemal Süreya 'nın dediği gibi, sevmek ne uzun kelime ...