Ve uyandı geçmiş. Oysa beyaz örtüyle kapatmıştım acıtan duygularımı. Unutmuştum sonsuza kadar arkama bakmadan... Uçsuz bucaksız yok olurcasına bırakmıştım kendimi zamana. Oradan oraya savrulmuş bir yol bulmuştum hep kendime. Nereden nereye gideceğimi bilmeden, sormadan, sorgulamadan, düşünmeden, sadece gitmiştim geçmişten. Acıtan duygularımdan arkama bakmadan kaçmıştım...
Bir ses duydum, sadece bir kıvılcım yandı, kaçtığım his geri gelmişti... Şarkı kulağıma ağıt yapıyor, kalbim ağlıyordu..
Artık ağlayan kalbimi sadece ben duymuyordum...
